Istorija Aranžiranja Cveća – Orijent

Kineski stilovi u aranžiranju cveća

    Premda je Japan najpoznatiji u orjentalnom cvetnom dizajnu, ovaj tip cvetnog stila nije lako razumljiv bez prethodnog istraživanja njegovih preteča, centara umetnosti rane Kine, koja je zasnovana na religioznim principima Budizma, i koja postaje integralni deo Kineskog života. Ovaj stil cvetne umetnosti je bio još više stimulisan razvojem keramike koja je proizvela porcelan i grnčariju koji su bili veličanstveni nastavak za smeštaj i upotpunjavanje cveća koje su nosili.

    Cveće u Kini je korišćeno za oltare, za domaćinstvo i takođe kao lični ukras. Nasuprot živahnom koloritu Evropskog dizajna, kineski stil je zasnovan na religioznim i zemaljskim osnovama (vezama), kao što je umetnost posmatranja praktikovana od strane velikog Konfučija, očuvanje života kako to uči Budizam, i cvetni simbolizam razvijen kroz vekove folklora. Premda je jednostavnost stvorena po idejama Konfučija, Budizam postaje uticajniji tokom 4 i 5 veka , i velelepni cvetni aranžmani su ukrašavali budističke hramove….

    Tokom 6 veka n.e., renomirani kineski slikar, umetnički kritičar i autor, Hsieh No, objavio je članak koji sadrži 6 kanona, ili umetničkih principa koji se, između ostalog, odnose na aranžiranje cveća. Neki od njih su još uvek osnova principa modernog aranžiranja cveća.

Japanski stilovi u aranžiranju cveća

    Pravila različitih škola u umetnosti aranžiranja cveća u Japanu danas još uvek počivaju na 6 principa postavljenih u velikim kanonima Hsieh Hoa od pre 1500 godina. Tokom 6 veka, Budizam je prešao u Japan iz Kine, zajedno sa kineskim jezikom i pismom, i predstavljao je novi visoko-evoulirani sistem aranžiranja cveća. Nekoliko visoko stilizovanih formi aranžiranja cveća razvijenih u Japanu su rezultat ovoga.

    Rikkwa
    Naziv Rikkwa, što znači ”uspravno cveće”, opisuje aranžmane koji su reprodukcija onih koje su budistički sveštenici pravili za njihove hramove. Rani Rikkwa stilovi su okarakterisani ogromnim vertikalnim simetričnim aranžmanima, napravljenim od lišća i golog granja, kao i od cveća. Visoka vertikalna forma kao što je drvo je često korišćena u centru držača kao osnova za dizajn. Ova vertikalna forma je nazvana ”shin”, i ona formira vertikalnu liniju aranžmana. U ovim aranžmanima, dizajneri nastoje da portretišu scenu prirode. Tokom vremena, Rikkwa aranžmani postaju veoma ceremonijalni.

    Ikebana
    U 7 veku, umetnost Ikebane je stvorena pored grada Kyoto, koristeći kineska pravila aranžiranja kao osnovu za ovu novu i različitu formu dizajna. Ikebana je bazirana na principima dominacije, proporcije, balansa i ritma, da simbolizuje kontinuirane koncepte Budizma. Naglašenost je na liniji i asimetriji, a ne na boji. Pored toga što je korišćen na oltarima hramova, stil ikebana cvetnog aranžerstva takođe postaje popularan van religioznih okruženja.

    Forma ovog dizajna ima 3 elementa koji se sastoje od linija koje predstavljaju nebo, čoveka i zemlju, svaka od njih fundamentalna u dizajnu. Mnogi tradicionalni japanski stilovi nastaju od rane Ikebane nakon 15 veka, ali 3 elementa još uvek ostaju u svakom od novih stilova. U njima je forma, a ne boja, je najvažnija.

    Primarna linija je najvišlja, i zove se “Shin” što predstavlja nebo. Shin je najčešće graciozno- zavijeno-vertikalan, jedan do jedan i po puta visine cvetne posude i širine iste. Druga linija, koja predstavlja čoveka se zove “Soe”, je veličine dve trećine do jedne polovine Shin-a. Treća linija koja se naziva “Tai” predstavlja zemlju i ona je jedna četvrtina do jedne trećine veličine Shin-a, postavljena suprotno od Soe-a , u horizontalnijoj poziciji. Cveće za dopunu, koje se naziva Nejime, se koristi da poveže tri glavna elementa, u mnogim ikebana aranžmanima.

    Tri glavne šeme su nastale iz prve dvodimenzionalne stilizovane forme ikebane. Prva i najformalnija se zvala Shin nazvana po prvom ikebana elementu. Shin aranžmani koriste biljke ili cveće u vertikalnim cvećarskim posudama jer tako rastu u prirodi.

    Druga klasifikacija , koja je manje formalna se naziva Cyo i koristi krivudajuće graciozne linije peteljke u vertikalnim vazama takođe, koje su nešto niže nego one korišćene u Shin dizajnima.

    Treći tip se zove So koji je još manje formalan i ima široke ugodne, mekane linije proizvedene silom savijenih cvetnih peteljki. Prema tome aranžmani su više horizontalniji i niski i prave se u niskim posudama.

    Nagiere
    Premda su Rikkwa i Ikebana veoma formalne i klasične po konceptu, još jedna forma aranžiranja cveća nazvana Nagiere postoji u isto vreme, koja je značajno više prirodna i neformalna u stilu od Rikwa-e ili Ikebane. Nagiere se praktikuje u nereligioznim krugovima, i raste po popularnosti zajedno sa dobro poznatom ”čajnom ceremonijom”, sa svojom naglašenošću u jednostavnosti. Nagiere aranžmani se najčešće prave u vazama, a ne u niskim posudama, i njihova popularnost je rivalska sa Ikebanom tokom perioda od 16 do 19 veka. Ovi aranžmani se sastoje od peteljki koje formiraju linije koje se pružaju kosu u odnosu na vazu.

    Moribana
    Zapadni uticaj je odgovoran za razvoj Moribane, koja je čisto prirodna, i razvijena je zarad upotrebe u domovima sagrađenim u zapadnjačkom stilu, koristeći izvorno cveće zapadnog sveta. Cvećarske posude mogu biti ili vertikalne ili niske, položene.